Anioły

Byty duchowe wypełniające wolę Boga, których formę najczęściej określa się mianem świetlistej. „Anioł” nie tyczy się rasy samej w sobie – oznacza rolę. Skonkretyzował to święty Augustyn (źródło: Enarratio in Psalmos), gdzie jasno określa, że:

„Anioł oznacza funkcję, nie naturę. Pytasz jak się nazywa ta natura? - Duch. Pytasz o funkcję? - Anioł. Przez to czym jest, jest duchem, a przez to co wypełnia, jest aniołem”.

W rzeczywistości niebiańskiej anioły nie posiadają ciał, uczestniczą więc w doskonałej miłości oczyszczonej z niewoli płciowości czy więzów rodzinnych. Ich faktycznym domem jest Niebo – jedna z mitycznych krain stanowiąca część Zaświatów. Określana miejscem, w którym osiąga się stan wiecznego szczęścia, spokoju i miłości. Według zapisków, anioły sprawowały pieczę nad resztą dusz zamieszkujących Niebo oraz nad ludźmi; ich funkcja określana była mianem obrońców, posłańców, obserwatorów. Jednak wraz z nadejściem Apokalipsy i rozpętaniem kataklizmów na Ziemi, anioły dobrowolnie opuściły raj na rzecz ochrony ludzkości. Dusze przybrały wtedy materialne postacie – mężczyzn lub kobiet – niezależnie i losowo, a większość aniołów po dziś dzień odczuwa dyskomfort w obliczu nowych doznań. Wraz z ciałem zyskują nie tylko możliwość odbierania bodźców zewnętrznych, ale także kuszeni są ogromem grzechów świata ziemskiego. Siła woli oraz lojalność wobec Stwórcy umożliwia im życie zbliżone do egzystowania wedle X Przykazań Bożych, ale wśród społeczności niebiańskiej wciąż pojawiają się upadli.
 Nie ma żadnego potwierdzenia dla insynuacji zakorzenionych w umysłach aniołów, ale jedna z plotek posiada szczególną wartość dla tego, jak postrzegają swoich pobratymców. Po zstąpieniu na Ziemię słudzy boży uzyskali pierzaste skrzydła, których kolor i liczba zależne są od statusu hierarchicznego oraz moralności. Powiadają, że anioły odznaczające się nadzwyczajną wiernością wobec Boga noszą pióra barwy śniegu, będące nawiązaniem do ich czystej, nieskalanej duszy; natężenie zszarzenia – od jasnoszarego po czerń – wskazuje zatem poziom grzeszności. Słowa te nigdy nie uzyskały jednak pełnego poparcia wśród aniołów, ponieważ odnotowano wiele przypadków buntów tych rzekomo „dobrych”, jak również pomocnych aktów ze strony „złych”. Nie zmienia to jednak faktu, że skrzydła stanowią swego rodzaju symbol i noszone są z dumą, a ich złamanie lub oderwanie oznacza karę bądź upadek moralny.

Anioły podlegają ściśle określonej hierarchii, gdzie na szczycie figuruje sam Bóg. Po Jego zniknięciu – Trony, Serafini oraz Cherubini, będący najbliżej Ojca, odczuli brak obecności Stwórcy w sposób niemal fizyczny, bolesny – hierarchia ta nabrała szczególnego znaczenia. Choć próżno doszukiwać się władzy, aby struktura pozostała niezachwiana, potrzebne były organy wykonujące konkretne czynności – wraz z tą myślą w Niebie pozostały najwyższe chóry anielskie, reszta zaś zesłana została niżej, aby bezpośrednio zapanować nad kataklizmami. Na Ziemi najwyższym mianem pozostaje Archanioł, sprawujący pieczę nad pobratymcami, którzy zstąpili wraz z nim – jednak jest podporządkowany wyżej postawionym aniołom sprawującym funkcje w Niebie.
 Rolą aniołów – mając na myśli anioły cielesne – pozostał patronat nad ludźmi. Wielu z nich posiada mieszane uczucia względem wymordowanych, acz żadnemu nie odmówią pomocnej dłoni, noclegu, lekarstw czy prowiantu. Głównie zajmują się zdobywaniem pożywienia dla mieszkańców Desperacji, całymi dniami troszcząc się o owoce i warzywa, a niekiedy porywając się nawet na polowania, z których znoszą zwierzyny przeznaczone dla mięsożernych wymordowanych. Skrzydlaci od wieków organizują żywność, wodę pitną, ubrania, koce oraz medykamenty, które wysyłają na tereny Desperacji – bezinteresownie.

Mimo dobroci, jaką się odznaczają, traktowani są jak tchórze i egoiści. Znaczny procent Desperatów uważa ziemie stworzone przez anioły za akt ich arogancji. Moce aniołów umożliwiły im utrzymanie „ziemskiego Edenu” - ledwie skrawka terytorium z żyzną glebą, bogatą roślinnością oraz fauną, a także zdrową wodą i czystym powietrzem. Raj ten podtrzymywany jest dzięki kontrolom żywiołów, a znaczny procent dóbr z plonów odsyłany zostaje na tereny Desperacji. Mimo tego aniołowie zmuszeni są przyjmować oskarżenia dotyczące ich skąpstwa, okrucieństwa i narcyzmu.

Byty te, jako jedyne, obdarzone są nadludzką mocą. Energie czerpią z siły wewnętrznej, stabilności umysłu oraz potęgi fizyczności, dlatego wiele aniołów nie panuje w pełni nad przydzielonymi zdolnościami. Zdarza się, że nauka okiełznania żywiołu trwa tysiąclecia, a dodatkowe, ziemskie pokusy przedłużają ten proces sprawiając, że poskromienie mocy zakrawa o niemożliwe.
 Moce anielskie powinny być używanie wyłącznie do czynienia dobra, ale ich siła, bez względu na rodzaj mocy, posiada drugie, niszczycielskie dno. Świadomość niebezpieczeństwa przyczyniła się do powstania specjalnych treningów. Nowo narodzone anioły oddawane są pod opiekę „stabilniejszym” braciom i siostrom, których zadaniem jest ukierunkowanie i ustabilizowanie psychiki, emocjonalności oraz fizyczności podopiecznego. Zdarza się, że jednostki szczególnie chaotyczne, zachwiane uczuciowo lub schorowane, odsyłane są w głąb Edenu wraz z przydzielonym nauczycielem, którego rolą jest wygładzenie i unormowanie poziomu mocy. Nie ma to oczywiście żadnego związku z przymusową asymilacją, bowiem większość aniołów oddaje się pod opiekę dobrowolnie, nie chcąc zagrażać nie tylko ludziom, ale także swoim pobratymcom i najbliższym terenom.

APARYCJA, BUDOWA WEWNĘTRZNA CIAŁA
Aparycja przeciętnego anioła nie odbiega normom przyjętym przez ludzki odpowiednik – wyróżniają się jednak skrzydłami zdolnymi unieść ich ciężar oraz lżejszymi, a przez to bardziej podatnymi na obrażenia kościami. Tak jak w przypadku ptaków, ich kości zawierają puste przestrzenie wysłane błoną śluzową i wypełnione są powietrzem, które pomaga w locie poprzez zmniejszenie całkowitej masy organizmu.
 Dodatkowo ciało dawane wraz z odrodzeniem lub zstąpieniem z Nieba zawsze charakteryzuje się nieprzeciętną urodą. Byty anielskie, wcześniej będące ludźmi, również obdarowane są nowym ciałem, najczęściej na podobieństwo swojej człowieczej wersji z uwzględnieniem wyeliminowania schorzeń spowodowanych chorobami, usunięcia blizn czy innych skaz. Nie oznacza to jednak wiecznego piękna, bowiem po przybyciu do ziemskiej sfery podatni są na obrażenia – im cięższe, tym trwalsze i wyraźniejsze blizny po sobie pozostawiają.

ANIOŁ A ŚMIERĆ
Anioł jest bytem duchowym, nieśmiertelnym. Nie da się go unicestwić żadnym narzędziem, ani żadną mocą. Zniszczenie fizycznego ciała nie oznacza zniszczenia duszy, choć ta najczęściej uzyskuje miano „uśpionej”. Uśpienie to stan, w którym byt regeneruje energię potrzebną mu do ponownej ingerencji; tak w Niebie, jak na Ziemi. Sam zabieg trwa setki, nierzadko tysiące lat, w zależności od poziomu mocy posiadanej przez danego anioła. Im silniejsza, tym więcej czasu potrzeba na jej odnowienie.
Od strony technicznej: postać, która umrze, nie ma możliwości dalszej gry na forum.

ANIOŁ STRÓŻ A PODOPIECZNY
Stróżowie przydzielani są odgórnie przez Archanioła lub anioły wyższe rangą. Nieliczni zyskali ludzkie ciała, decydując się na „doglądanie” podopiecznych z Ziemi. Choć łatwiej im teraz stworzyć trwalszą więź, jednocześnie narażeni są na częstsze niepowodzenia i pokusy.
 Stróż sprawuje pieczę nad jednym człowiekiem, którym opiekuje się aż do śmierci – własnej lub podopiecznego. W przypadku drugiej opcji, stróżowi zostaje przydzielona nowa osoba. Coraz rzadziej odnotowuje się przypadki, w których stróżowie są jakkolwiek związani z podopiecznymi – dawniej nad daną personą ochronę roztaczał zmarły członek rodziny lub przyjaciel. Dziś jest to coraz mniej spotykane.
 Każdy człowiek posiada swojego stróża – nie każdy stróż jest jednak materialny.
 Wymordowani nie posiadają stróżów, chyba że anioł bezpośrednio poprosił o przydzielenie go do konkretnej persony.
Więcej na temat aniołów stróżów znajduje się tutaj.

MOCE ŻYWIOŁÓW
Po zstąpieniu na Ziemię kataklizmy ustały dzięki aniołom kontrolującym żywioły. Żywioł w tym przypadku oznacza każdy element natury, który jest w stanie zagrażać i pomagać. Najbardziej charakterystycznymi żywiołami pozostały: ogień, woda, powietrze oraz ziemia, ale zalicza się tu również konkretne odłamy, jak lód, władzę nad roślinnością, temperaturą, światłem lub elektrycznością.
 Każdy anioł posiada swój wrodzony, pierwotny żywioł nad którym ma sprawować opiekę.

≫ HIERARCHIA
(RANGI)
Będąc aniołem postać automatycznie otrzymuje jedną z poniższych rang. W przypadku sług bożych określają one hierarchiczne położenie Twojego bohatera. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z jednym z administratorów.

ARCHANIOŁ
Rangę archanioła można uzyskać wyłącznie drogą fabularną!
Przywódca aniołów, ich – jakby na to nie patrzeć – najpotężniejsza broń. Choć w Niebie to serafiny pełnią najwyższą władzę, archaniołowie są aniołami najwyższej rangi na Ziemi, dlatego reszta skrzydlatych przedstawicieli traktuje ich z należytym szacunkiem. Mimo ogromu zniszczeń, tereny dawnej Japonii zostały objęte patronem zaledwie jednego archanioła, dlatego jego funkcja jest szczególnie respektowana.
Archanioł: Laviah (1/1)

ZWIERZCHNOŚĆ
Jest to swojego rodzaju starszyzna Edenu i nie ma mieszkańca Ogrodów, który nie słyszałby o zwierzchności. Tak się składa, że za archaniołem pełni najwyższe obowiązki, obierając jednocześnie rolę jego prawej ręki. To właśnie jego rad zaczerpuje władca Edenu w razie swoich wątpliwości, biorąc pod uwagę dźwigane na barkach doświadczenie. Rangę zwierzchności mogą posiadać wyłącznie anioły starej generacji, czyli takie, które były dziełem samego Boga (nie są owocem związku dwóch aniołów albo anioła z człowiekiem) i powstały jeszcze zanim zyskały swoją materialną formę.
Zwierzchności: Jahleel, Akaiah (2/5)

DOWÓDCA ZASTĘPU
Rangę dowódcy zastępu można uzyskać wyłącznie drogą fabularną!
Jak wiadomo, nic nie trzymałoby się w kupie, gdyby nie posiadało solidnej, twardej ręki i mądrego podejścia do sprawy. Choć anioły przepełnione są boskim wręcz miłosierdziem, nawet one zostały zmuszone do sięgnięcia po broń, by chronić słabych i chorych. Dowódca ma pod swoimi rządami anielskie wojsko, powszechnie znane jako Zastęp. Jest jednocześnie jedyną personą, mającą prawo wydać rozkaz do ataku, który nie skończy się hańbą na anielskim honorze.
Dowódca Zastępu: Hersha (1/1)

ANIOŁ ZASTĘPU
Żołnierz Edenu. Strzeże porządku na terytorium aniołów. Do jego zadań należy również ochrona ludzi oraz interwencja w przypadku, gdy któremuś z jego pobratymców dzieje się krzywda. Anioły Zastępu pomimo bycia skrzydlatymi wojskowymi, starają się rozwiązywać wszystkie sprawy pokojowo, jak na niebiańskie istoty przystało. Użycie siły jest traktowane jako ostateczna konieczność. Uwaga! Tylko anioły Zastępu mają prawo dopuścić się morderstwa, jeśli jest to jedyne rozwiązanie. Inne anioły będą traktowane jako grzesznicy (wyjątek stanowi samoobrona, przypadek i tym podobne).
Anioły Zastępu: Liriell, Kaijin, Nascela, Hayaiel, Efrat (∞)

ANIOŁ STRÓŻ
Anioł, który dawniej miał za zadanie spoglądać z Nieba na przydzielonego przez Boga podopiecznego. Niczym wierny ochroniarz deptał krok w krok za nim w cieniu niewidzialności; przyglądał się jego poczynaniom, czasem szepnął jakąś dobrą radę na ucho. Będąc na Ziemi, ich zadanie nie zmieniło się aż tak bardzo – zostało jedynie solidnie skomplikowane. O ile wciąż muszą ochraniać ludzi, tak teraz są w pełni materialni, a ludzie, jak wiadomo, różnie potrafią reagować, gdy ktoś dzień w dzień zacznie deptać im po piętach, uparcie trzymając się wersji z byciem opiekunem.
ANIOŁOWIE STRÓŻOWIE: Nathair, Zero, Rebekah, Tyrell, Argen, Cassiel, Destrophy, Veles, Hyperion (rezerwacja), Nikhil (10/10)

ANIOŁ
Obywatel Edenu, który nie pełni żadnej konkretnej funkcji w hierarchii, podejmując się pracy w edeńskich ogrodach, zaciągając nauki u krawców lub rzemieślników. Rzadko opuszczają tereny Raju, ale to od nich zależy, jak wielkie zostaną nagromadzone zapasy wody, prowiantu, ubrań, koców i lekarstw, wysyłanych później na tereny Desperacji.
Anioły: Senpai's stalker, Ourell, Asmodeus, Liselotte, Luxferre, Raven, Viktor, Hitoashi, Miki, Wish, Layvaneth, Nessi, Cayenne, Vlast, Izzy, Fabien, Faith. (∞)

RANGA DODATKOWA
Mieszczą się w niej wszystkie stanowiska aniołów – od serafinów po cherubów, a także i te należące do upadłych lub innych aniołów. Użytkownik decydujący się na zrobienie innego anioła, nie musi w tym celu zakładać postaci specjalnej. Wystarczy, że w karcie wybierze sobie nazwę rangi, którą chce otrzymać jako anioł. Ranga dodatkowa pozwala na wymienienie mocy żywiołu na moc, która niekoniecznie jest z nim związana.
Rangi dodatkowe: Robin (upadły anioł), Urijah (Parias) (2/3)

ODRODZONY
Czasami bywa tak, że jakiś człowiek przez całe swoje życie czynił innym to, co najlepsze, pomagał, był uczciwy, a mimo anielskiego niemal charakteru i na niego przyjdzie czas, by udał się na spoczynek. Jednakże czysta i dobra dusza, zamiast zostać uśpiona na wieki udaje się wyżej, do Nieba, by móc odrodzić się raz jeszcze. Jako zupełnie nowy byt. Jako anioł. Zdezorientowany i niepanujący nad swoimi mocami, zaczyna poznawać edeński świat. Ranga przejściowa dla ludzi, którzy po śmierci stali się aniołami. W trakcie rozgrywki ich ranga ulegnie zmianie (po opanowaniu mocy).
Odrodzeni: brak (0/4)

NAWRÓCONY
Świat pełen jest paradoksów, bowiem nawet wśród aniołów zdarzają się jednostki, które wątpią w sens dalszej pracy dla Stwórcy, który ich porzucił. Aby wypełnić powstałą pustkę, zwracają się czasem ku Kościołowi Nowej Wiary, który – co graniczy niemal z cudem – przyjmuje ich pod swoje skrzydła. Chociaż każdy z nich jest traktowany jako propagandowe zwycięstwo Ao, to niektórzy wierni odnoszą się do nich z niechęcią. Natomiast wierni Stwórcy aniołowie traktują nawróconych jak społecznych wyrzutków. W najlepszym wypadku odnoszą się do nich z chłodną niechęcią. Uwaga! Rangę otrzymują tylko anioły, będące członkiem Kościoła Nowej Wiary!
Nawróceni: Incubus, Anais, Hex (3/4)

≫ BONUSY OD RASY
– 1 moc dodatkowa, która musi być przeznaczona na żywioł.
– Posiadanie białych skrzydeł umożliwiających lot. Moc obejmuje również chowanie ich. Dematerializacja nie działa w chwili, w której skrzydła są dotkliwie zranione (np. złamane).
– Zwiększona zwinność, szybkość.
– Zwiększona regeneracja ciała.